De grote Amerika-show begint weer
Trump, queer-zijn, de nieuwe Trouw-correspondent in Amerika en een voorbeeld in de verte voor correspondent Ingrid Woudwijk.
Ha allemaal,
dat was woensdagochtend even ruw wakker worden. Ikzelf was brak van het Election Night USA-feest bij het Forum Groningen, waar ik een lezing gaf over hoe ‘gek’ Amerikaanse verkiezingen altijd al zijn geweest. Dat kandidaten elkaar uitmaken voor ‘seniele oude dwaas’, ‘demente gek’, ‘moordenaar’, ‘corrupt’ of ‘tiran’ - dat gebeurde al vanaf het begin van de Republiek.
‘Het wordt niet gekker dan dit’, zeiden journalisten en Amerika-correspondenten in 2008 nog tegen elkaar. De allereerste Afro-Amerikaanse Democratische presidentskandidaat, Barack Obama, won het van de ‘onvermijdelijke’ beoogde allereerste vrouwelijke presidentskandidaat, Hillary Clinton. Tegenover hen stond de campagne van John McCain, samen met Sarah Palin. Die laatste wist niets van nationale of internationale politiek, behalve dat ze Rusland vanuit het raam van haar huis in Alaska kon zien liggen.
2008 was een verkiezingsjaar dat bol stond van racisme, islamofobie en complottheorieën. Het legde de verdeeldheid en polarisatie bloot in de Amerikaanse maatschappij als nooit tevoren. En natuurlijk stond dat jaar de wereldeconomie op instorten. Nee, gekker dan dit verkiezingsjaar kon het toch echt niet worden.
Deze verkiezingen wisten we beter, zeker na 2016 en 2020. Het kan krankzinnig worden. De verkiezingsstrijd van de afgelopen maanden, liet al zien dat het nog vreemder, donkerder en gekker kon worden.
En dan de uitslag. Winst voor Trump.
Als voormalig VS-correspondent ben ik niet zozeer geschokt, dan wel verdrietig. Ik zag van dichtbij de pijn die echte mensen voelden van de chaos en het venijn van het eerste Trump-termijn. De angst voor deportaties van familieleden, toenemend antisemitisme, de polarisatie, de haat tegen de lgbtqi-gemeenschap, de inperking van vrouwenrechten.
Er zijn nog altijd zo’n 1400 kinderen niet herenigd met hun ouders, die uit elkaar gerukt werden aan de grens toen ze de Amerikaanse grens ‘illegaal’ probeerden over te steken. Zo’n vijfhonderd kinderen zijn simpelweg ‘kwijt’ geraakt.
Een tweede termijn betekent een terugkeer naar ‘meer nationalisme’. Het soort dat gepaard gaat met bovenstaande maatregelen, fascistisch taalgebruik (immigranten ‘vergiftigen het bloed van Amerika’) en god verhoede echt fascisme.
En mogelijk nog meer chaos. Want Trump heeft al aangegeven de oorlog in Oekraine te willen beeindigen, cq de Amerikaanse hulp stop te zetten. Misschien stapt Amerika dan toch uit de NAVO.
Ik sprak op woensdagochtend een groep studenten over de komende vier jaar. En ik merkte dat ik de toekomst somberder inzag, dan zij deden. Zij hadden misschien kunnen slapen die nacht, denk ik. Maar ik geloof dat een tweede Trump-termijn niet mee gaat vallen. Dit keer zijn er geen adviseurs die hem zullen tegenspreken, afleiden of documenten wegpikken van zijn bureau om de meest vernietigende zelf-immolerende beleidsmaatregelen te voorkomen. Want dit was waar het eerste termijn om draaide, chaos en beteugeling, allemaal in vol zicht van de lezer/kijker/luisteraar.
Ik raad iedereen aan om deze podcastaflevering van The Bulwark te luisteren, over hoe niet-MAGA Republikeinen, vrezen voor de toekomst.
Het optimisme van de studenten die ik sprak, onderstreepte wel de taak die de correspondenten in de VS, en daarbuiten, te wachten staat. Om goed verslag te doen van het leven in het land, hoe het Amerikanen vergaat onder Trump en wat zijn beleid doet met minderheden. Want de VS blijven een ‘voorbeeld in de verte’ en ‘spiegel en vergrootglas van het westen’ zoals historicus Jan Willem Schulte Nordholt het land in zijn boeken mooi beschrijft. Veel waait over naar ons. De goede en slechte dingen.
Ik wens Amerika-correspondenten de komende jaren heel veel succes, rust en kalmte. Ik heb nog altijd PTSD van alle chaos, nachtelijke tweets en het bijhouden van de constante veranderende cast van gekke figuren in en rond het Witte Huis. (Misschien kan een realityshow-recensent verhuizen naar Washington?)
En ik wens ook de correspondenten buiten de VS veel sterkte: ik hoop niet dat Trump alle zuurstof op zal zuigen en er genoeg ruimte zal zijn voor jullie bijdragen. Hopelijk valt het mee.
Deze nieuwsbrief bevat bijdrages van Peter Schouten over de Pride in zijn standplaats, een interview met Kim Deen - de nieuwe VS-correspondent voor Trouw - en rolmodel Azmat Kham.
Heel veel leesplezier!
Hans Klis,
uitgever en hoofdredacteur Standplaats Verweggistan en De Buitenlandredactie.
(advertentie)
‘Help, de president is gek geworden’ is een boek vol verhalen over de geestelijke gezondheid van Amerikaanse presidenten, en biedt een ontluisterende blik op ruim twee eeuwen politiek in de VS - hét boek om te lezen nu Donald Trump terugkeert naar het Witte Huis.
Het nieuwe geschiedenisboek van Amerika-kenner Hans Klis ligt nu in de winkel.
De volgende Standplaats Verweggistan verschijnt op 28 november.
Maar bezoek zeker onze Substack voor die tijd, er verschijnen geregeld updates en nieuwe posts.
De Standplaats Verweggistan nieuwsbrief is een uitgave van De Buitenlandredactie en wordt geschreven door Hans Klis (HK), met bijdrages van correspondenten die door betalende abonnees mogelijk gemaakt worden.
Volg ons op Twitter.
Vragen of commentaar? Reageer op deze post of mail ons op: redactie@debuitenlandredactie.nl
