De ‘S’ van ‘Single zijn’
Voormalig Tsjechië en Slowakije correspondent Laura Postma schrijft in deze aflevering van het ABC van de Buitenlandjournalistiek over de ‘S’ van Single zijn.
“Ben je vrijgezel?”
Ik heb zojuist mijn handtekening gezet onder een huurcontract van tenminste een jaar voor een knus appartement in hartje Praag. De huisbazin glimlacht veelbetekenend als ik op haar vraag antwoord dat ik inderdaad vrijgezel ben. “Nou,” vervolgt ze, “tot nu toe is elke vrijgezelle vrouw die hier kwam wonen uiteindelijk zwanger geworden.”
Het werden uiteindelijk acht fijne jaren die ik in dat knusse appartement doorbracht, en om alvast te verklappen: ik vertrok er niet met een zwangere buik. Maar de vraag van de huisbazin bracht wel een belangrijk aspect naar voren van het freelance correspondentschap: single zijn.
‘Gewoon gaan’ is de avontuurlijke variant van naar het buitenland vertrekken en het gaan proberen als correspondent. Het is, naar mijn bescheiden mening, ook de leukste variant. Op de bonnefooi vertrekken en niet weten waar je precies terecht gaat komen, hoe je verhalen gaat maken en voor wie, neemt een bepaalde spanning met zich mee die je alert, creatief en gemotiveerd maakt. Ik maakte deze keuze in 2013 onder het mom ‘geen partner, geen hypotheek, geen kinderen, dus gaan.’ Het moet gezegd, dat zo een keuze ook makkelijker te maken is als je vrijgezel bent. Met een eventuele partner, kinderen en/of hypotheek zal er toch meer overlegd en geregeld moeten worden. Onmogelijk is het niet, maar in je eentje de huur in Nederland opzeggen en op het vliegtuig (of in de trein) springen gaat nou eenmaal wat sneller.
De uitdaging is dat je in het nieuwe land wel echt op jezelf aangewezen bent. Toen ik in Praag ging wonen had ik er een paar vienden en een handjevol kennissen. Nog best een luxe. Maar verder moest ik zelf mijn administratieve en financiële zaken regelen, (meer) vrienden maken en natuurlijk een carrière opbouwen.
Maar ik genoot met volle teugen. Ik kon gaan en staan waar ik wilde, ik maakte mijn eigen keuzes zowel op professioneel als op privégebied. Om maar het cliché te gebruiken: de wereld lag aan mijn voeten. Toch werd ik ook raar gevonden in Tsjechië. Een vrouw van begin dertig, ongetrouwd, die in haar eentje een beetje freelanct in een voor haar vreemd land. Velen in mijn omgeving huiverden van de in hun ogen instabiliteit die mijn leven had. Bovendien paste mijn zelfstandige, vrijgezelle bestaan niet in het plaatje van de toch relatief conservatieve Tsjechische maatschappij, waar je (als vrouw) rond je dertigste eigenlijk al wel getrouwd moest zijn, of op zijn minst uitzicht op een huwelijk moest hebben. Zelfs in het meer progressieve Praag.
Door aan de ene kant te genieten van mijn freelance correspondentschap in Praag en aan de andere kant soms de druk te voelen om aan de verwachting van het hebben/vinden van een partner te voldoen, ben ik mij altijd bewust geweest van mijn ‘single zijn’. Vooral als vrouw. Ik heb zowel de voor- als nadelen kunnen ervaren. Maar het devies na acht prachtige jaren blijft: ben je vrijgezel, heb je (nog) geen hyotheek en/of kinderen? Gewoon gaan! (LP)
