'Er is een overkill aan podcasts, dus als je er een wilt maken: doe het dan goed'
Moeten correspondenten podcasts maken? Een interview met Marjolein Koster en aantal handige tips.
Hallo allemaal,
In deze editie van Standplaats Verweggistan gaan we het hebben over podcasts en het correspondentschap.
“Het lastige van podcasts in het buitenland maken, is dat je luisteraars wel nog steeds Nederlands zijn.” In ons interview met Balkan-correspondent Marjolein Koster legt ze meteen de vinger op de zere plek als het gaat om podcasts.
En luister ook vooral naar ‘Blinde Vlekken’ (onderaan in deze nieuwsbrief). Deze nieuwe podcast - over het buitenland, buitenlandjournalistiek en correspondenten - beleeft in Standplaats Verweggistan zijn werelddebuut.
Veel leesplezier, abonneer je en laat een reactie achter!
Iedereen een podcast
Podcasts zijn booming. Dat zijn ze natuurlijk al jaren, maar de afgelopen tijd lijken ook Nederlandse media-organisaties massaal in te zetten op dit audioformat. Je kunt namelijk de mooiste, vreemdste of kleinste verhalen tot leven brengen. En urenlang luisteren naar een lange reconstructie van 9/11 of muzikale zoektocht naar aanleiding van een gek gerucht binnen de CIA.
Wij van De Buitenlandredactie luisteren natuurlijk graag naar de collega’s van de BNR Perestrojkast voor hun inzichten over ‘Oost-Europa’. En natuurlijk volgden we Erik Mouthaan nauwlettend op de voet bij Bestemming Witte Huis.
Maar het buitenland komt er in de hele Nederlandse podcast-hausse over het algemeen slecht vanaf, zeker als je die met de gigantische Engelstalige output vergelijkt: The Foreign Desk, The Horn, From Our Own Correspondent, Today, Explained of Througline (slechts een paar van onze favorieten).
Nederlandse luisteraars zijn gevoelig voor taal
En dat heeft een reden…
Wie een podcast maakt voor Nederlandse oren, moet rekening houden met een bijzonder gevoelig gehoor. ‘Niet teveel vreemde talen graag!’, is de instelling al snel. Ook al is de taal toegankelijk: Engels (en spreken Nederlanders dat best wel).
Laat ‘vreemde talen achterwege laten‘ in het buitenland nou moeilijk zijn…
Marjolein Koster maakte vorig jaar voor de NTR de succesvolle podcastreeks ‘De Val van Srebrenica‘. Waarbij ze, samen met journalist Misha Melita, het drama dat zich in Bosnië voltrok nog één keer aan een nieuw publiek vertelt. En ook voor hen was de wens van de Nederlandse luisteraar (en de omroep) belangrijk. “Als wij onze Nederlandssprekende Bosnische hoofdpersonen niet hadden gehad, hadden we nooit ons plan ingediend bij de NTR, want ik wilde het niet alleen hebben over Dutchbat en de Nederlandse link.”
Maar die Nederlandse link, daar heb je als correspondent natuurlijk al genoeg mee te maken met je reguliere werk. Of gewoon al genoeg van… Nog voordat je een podcast hebt gemaakt. “Je bent niet naar een ander werelddeel verhuisd om alleen maar te berichten over Nederlanders”, schrijft voormalig Amerika-correspondent Anke Meijer in onze vaste ABC van het Correspondentschap-rubriek. “Als je interesse daar ligt, was je wel thuisgebleven.”
Tips om te beginnen met podcasten
Voor veel freelancers in het buitenland is een podcast maken - ondanks de vermaledijde Nederlandse link - een droom. Maar niet erg lucratief. Want een echt verdienmodel ontbreekt nog. Dus zul je moeten aankloppen bij een omroep (ken je daar de weg?), een productiehuis (is je idee commercieel genoeg?) of subsidieverstrekker (wil ik al die formulieren invullen?) om die droom werkelijkheid te maken.
Leren podcasts te maken is gelukkig wel eenvoudig, maar kost tijd. Hopelijk kunnen de onderstaande tips je helpen om snel en verzekerd een begin te maken aan je nieuwe podcastcarrière .
Het Podcastnetwerk is een goede club met betaalbare en uiterst leerzame workshops voor de beginnende en gevorderde podcaster.
Voor het leren van de basisvaardigheden kan je terecht bij deze "Starting Your Podcast: A Guide For Students" van radionetwerk NPR.
En neem een kijkje op Transom: Sound Design Basics en lees deze simpele gids voor de schrijvende journalist die wil podcasten: "The journey from print to radio storytelling: A guide for navigating a new landscape".
En mocht je hulp, advies of een simpel luisterend oor willen? Bij De Buitenlandredactie helpen we je graag je droom van een podcast werkelijkheid maken.
(Hans Klis)
Een nieuwe Nederlandse buitenlandpodcast: Blinde Vlekken
In deze editie van Standplaats Verweggistan de wereldpremière van een nieuwe Nederlandse podcast over het buitenland, buitenlandjournalistiek en correspondenten.
In ‘Blinde Vlekken’ spreekt journalist Yoram Kremers, vriend van De Buitenlandredactie, met correspondenten over ‘vergeten conflicten’. Oorlogen en andere humanitaire rampen waar je nauwelijks - of gewoon veel te weinig over hoort.
In deze eerste aflevering praat Kremers met Ilona Eveleens over het jongste land ter wereld: Zuid-Soedan. (En alvast een spoiler: de tweede aflevering is met Koert Lindeijer over de Democratische Republiek Congo - een aanrader!)
Vergeet je niet te abonneren op Blinde Vlekken!
ABC van de buitenlandjournalistiek
In onze 26-delige rubriek over het correspondentenbestaan aandacht voor…
“De L van… de Nederlandse Link!
Deze aflevering is een bijdrage van voormalig VS-correspondent Anke Meijer. Tussen 2014 en 2018 werkte zij vanuit New York oa voor NRC Handelsblad, de VPRO Gids, ELLE en De Correspondent.
Het is de reactie die je niet wilt krijgen op je zorgvuldig geformuleerde en uitgediepte pitch: Wat is de ‘Nederlandse link’? Want als er een overduidelijke connectie met het thuisland was geweest, dan had je die uiteraard al meteen genoemd. Sterker nog, dan was je je verhaal ermee begonnen. Had je ‘m in het onderwerp van de mail geplaatst!
Want niets verkoopt een verhaal uit het verre buitenland beter dan een Nederlander die erbij betrokken is. Hoe zijdelings ook.
Twee Nederlandse bedrijven die in New York proberen 3D-printers aan de man te brengen? Verkocht! Een hele techhub die in Brooklyn is ontstaan en de wereld beïnvloedt met hun innovaties en ontwikkelingen? Meh, dat is toch een beetje een ‘ver van m’n bed show’.
Aanslaan bij haring
Vandaar dat je na een paar maanden op je nieuwe standplaats merkt dat je opeens aanslaat bij dingen als ‘Hollandse Haring in New York’ of ‘Nederlandse hoogleraar bij Harvard’. De Nederlandse link verkoopt, en je moet je huur toch op een of andere manier bij elkaar verdienen?
Maar soms, heel vaak eigenlijk, stuit je op je standplaats juist op dingen die helemaal niets met Nederland te maken hebben – en dat waarschijnlijk ook nooit gaan hebben - maar desalniettemin hartstikke interessant zijn. Ook voor de Nederlandse lezer. En toch is het vaak hopeloos ingewikkeld om deze verhalen te slijten.
Op een gegeven moment heb je het lijstje succesvolle of interessante landgenoten in jouw regio wel uitgeput.
Want ergens is het idee ontstaan dat Nederlandse lezers weinig ophebben met mensen en ontwikkelingen die hen niet direct aangaan. Hard nieuws uit een ver land mag uiteraard wel (al ligt het er ook aan uit welk land het komt, voor Amerikaans nieuws is meer plek dan voor berichten uit een land als Polen…), maar verhalen die meer raken aan hoe mensen in andere delen van de wereld leven zijn een stuk lastiger te verkopen. En als je niet de vaste correspondent bent, is dat toch vaak de verhalenvijver waaruit je vist. Dat is niet alleen een kleinere vijver, maar ook een met bar weinig ‘Nederlandse linken’. Op een gegeven moment heb je het lijstje succesvolle of interessante landgenoten in jouw regio wel uitgeput.
Daarbij, je bent ook niet naar een ander werelddeel verhuisd om alleen maar te schrijven over Nederlanders. Als je interesse daar ligt, was je wel thuisgebleven.
De Nederlandse link als smoesje?
Maar een gebrek aan de ‘Nederlandse link’ is ook weer niet altijd een dealbreaker. Dat maakt het geheel extra verwarrend. Soms pitch je iets waarvan je zeker weet dat het een zogenaamde ‘ver van m’n bed show is’ en wordt er opeens hartstikke enthousiast op gereageerd. De willekeur waarmee het als reden wordt ingezet door de afwijzende chefs en redacteuren wijst er wellicht op dat het niet eens een heel zwaarwegend criterium is. Dat doet vermoeden dat ‘ik mis de Nederlandse link’ en ‘wat heeft de lezer in Nederland hieraan?’ ook vaak gewoon als excuus gebruikt door de redacteur. Het is natuurlijk iets vriendelijker dan een verhaalidee keihard afwijzen op de inhoud.
Het maakt die verdraaide ‘Nederlandse link’ zo onvoorspelbaar als maar zijn kan. De ene keer is-ie hoogstnoodzakelijk, een volgend moment (zoals bij de reportage boogschieten op de foto) totaal niet nodig. Maar één ding is zeker, het is altijd vreselijk teleurstellend wanneer-ie plots komt opdagen.
(Anke Meijer)
De Standplaats Verweggistan nieuwsbrief is een uitgave van De Buitenlandredactie en wordt geschreven door Hans Klis (HK) en Laura Postma (LP).
Volg ons op Twitter.
Vragen of commentaar? Reageer op deze post of mail ons op: redactie@debuitenlandredactie.nl
