Financiële onzekerheid speelt correspondenten tegen elkaar uit
Samenwerken met collega's is een bron van kracht voor de correspondent. Alleen zorgen onderbetaling en zuinige opdrachtgevers ervoor dat journalisten in het buitenland elkaar zien als broodrovers.
Correspondenten moeten meer met elkaar samenwerken, tipt Frank Elbers deze week in onze nieuwsbrief. Daar kunnen we bij De Buitenlandredactie niet anders dan achter staan. Als correspondenten samenwerken, netwerken en kennis delen zorgt dat alleen maar voor betere verhalen. Alleen al omdat je met een groep journalisten veel meer kans hebt om een interview te regelen met een hoogwaardigheidsbekleder, staatsman, oppositieleider of Hollywood-ster.
De praktijk is anders. En dat heeft te maken met de onzekere positie van de freelancer in het buitenland. Doordat die niet lastig wil zijn, spelen opdrachtgevers correspondenten - onbewust - tegen elkaar uit. Natuurlijk hoort een beetje territoriaal gedrag bij het vak. Jij wilt de eerste zijn met de scoop of het exclusieve interview. Je deelt niet je adresboekje meteen met een nieuwkomer.
Maar de onzekerheid, zeker als je niet kunt bouwen op een ‘vaste’ opdrachtgever, zorgt ervoor dat correspondenten nieuwkomers zien als pure concurrenten. Waar iedere spontane pitch naar een medium waar een collega (niet in vaste dienst of zelfs als ‘onze persoon in’) voor werkt, wordt gezien als broodroof. Zelfs als je andersom benadert wordt. Waar iedere nieuwkomer die jouw standplaats komt verkennen, een indringer is. Want terwijl veel media loyaliteit van jou eisen, zijn ze zeker niet altijd loyaal naar jou.
Dat schept geen klimaat om in alle rust en kalmte te gaan samenwerken met je Nederlandse collega aan een Tegel-winnende productie.
It’s all in the game, zeg je misschien. Tja, goed ondernemen en werken voor mediaorganisaties is natuurlijk een vak op zich. Maar een goed en gezond correspondentschap begint bij het feit dat opdrachtgevers een financiële basis bieden aan hun werknemers in het buitenland. Dat doen ze immers toch ook bij de politiek verslaggever in Den Haag of de sportredacteur?
De realiteit is anders. Voor de journalist in het buitenland geldt: geen vast contract en eigenlijk liever geen retainer of andere garanties. Want buitenlandjournalistiek is anders wel heel duur (ook al klotst de winst tegen de plinten). Toch is het zo dat hoe zekerder de freelancer zich voelt in zijn positie, des te beter het werk wordt dat ie produceert.
De kosten voor levensonderhoud stijgen momenteel wereldwijd fors. Dit zijn kosten die al steevast onderschat worden door opdrachtgevers in Nederland. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe veel meer druk freelancers in het buitenland op dit moment ervaren om te produceren en geld te verdienen.
Dat gaat allemaal ten koste van de kwaliteit van de buitenlandjournalistiek die niet alleen de Nederlandse nieuwsconsument bedient, maar ook de buitenlandpolitiek ten goede informeert.
LEES OOK:
