Hoe kom je als correspondent een ambassade binnen?
Als correspondent moet jezelf accrediteren om binnen te komen bij bijvoorbeeld het Vaticaan of het Amerikaanse Congres. In deze aflevering: hoe kom je een ambassade binnen?
Het correspondentschap vereist een brede dossierkennis van een journalist. Niet alleen moet je op de hoogte zijn van alles dat in jouw standplaats of regio plaatsvindt, maar je moet ook bij zijn met de laatste Nederlandse binnenlandse ontwikkelingen die ‘jouw’ buitenland kunnen beïnvloeden (daarnaast ook handig voor die vervloekte Nederlandse link). En vergeet ook niet de geopolitieke verhoudingen tussen jouw standplaats en de rest van de wereld.
De (Nederlandse) ambassade is zo’n plek waar je je als correspondent waarschijnlijk bij zal afvragen of je er iets mee kan. En dat is begrijpelijk, want aan de ambassade hangt een sfeer van de stereotype ‘ouderwetse’ correspondent: de witte man van middelbare leeftijd die lekker cocktails drinkt op de ambassade en af en toe een verhaaltje tikt zonder echt in de samenleving van de desbetreffende standplaats te staan.
Op veel plekken in de wereld heb je als correspondent de ambassade waarschijnlijk ook niet direct nodig om bijvoorbeeld aan je bronnen of accreditaties te komen. Toch kan het handig zijn om even aan te kloppen en kennis te maken. Als is het maar voor die bitterballen op de Koningsdagborrels.
Laura Postma legt uit waarom contact met de Nederlandse ambassade in je standplaats soms van pas kan komen, en wat je er vervolgens mee kan doen.
Het is toch niet zo moeilijk om een ambassade ‘binnen te komen’?
Waarschijnlijk niet. Elke ambassade is natuurlijk anders en bij de één zal het contact makkelijker en sneller verlopen dan bij de ander. Maar over het algemeen zijn ambassades graag op de hoogte van Nederlandse journalisten die in het desbetreffende land wonen en werken.
Het begint gewoon met een simpele mail naar het algemene e-mailadres van de ambassade, waarin je je voorstelt en uitlegt wat je doet en voor welke opdrachtgever(s). Ik deed dat bij de Nederlandse ambassade in Praag en kreeg al vrij snel een enthousiaste reactie. Zo kwam ik in contact met zowel de toenmalige vice-ambassadeur als de ambassadeur zelf. Die vond het vooral leuk dat ik, net als hij, uit Brabant kwam, dus het ijs was meteen gebroken.
En dan? Wat doe je als dat ijs gebroken is en de contacten gelegd zijn?
Die keuze is aan jou. Omdat je als correspondent zo vaak die Nederlandse link moet zien te leggen als je een verhaal pitcht, is het natuurlijk handig dat de ambassade een hoop Nederlandse contacten heeft. Met andere Nederlanders in het land, of met Nederlandse bedrijven. Misschien levert het niet direct de bron op waar je naar op zoek bent (soms ook wel trouwens), maar het kan een begin van je zoektocht zijn en de deur wel openen. Zo schreef ik ooit een verhaal voor Trouw over het toenemende aantal Nederlandse bedrijven dat zich vestigde in Tsjechië. Aangezien het bedrijfsleven niet mijn expertisegebied was, bood de ambassade in Praag mij de contacten waar ik naar op zoek was.
Omgekeerd kan het ook voorkomen dat je (pers)berichten krijgt toegestuurd over allerlei Nederlands-gelieerde evenementen die gaan plaatsvinden in de standplaats. Bezoekjes van Nederlandse politici, de start van een campagne waar Nederland op één of andere manier bij betrokken is, dat soort dingen. Eerlijk is eerlijk: meestal zijn deze niet super spannend of interessant genoeg voor een verhaal.
Toch kan het soms handig zijn om toch aanwezig te zijn bij bijvoorbeeld een bezoek van een Nederlandse politicus, ook al ga je er niet direct een verhaal over maken. Het kan goed zijn voor je netwerk of wellicht zelfs tot een ander verhaal leiden.
Hoe zorg je ervoor dat je onafhankelijk blijft?
Dat is inderdaad belangrijk om in de gaten te houden. De ambassade wil natuurlijk dat je lekker positief over Nederland schrijft of op zijn minst dat je óver Nederland schrijft vanuit jouw standplaats. Dat is vaak ook de reden dat je die uitnodiging krijgt voor zo’n politiek bezoek of campagne.
Waarschijnlijk kan je zelf wel inschatten waar de grens ligt. Je bent echt niet afhankelijk van de ambassade en je kan dus ook rustig nee zeggen tegen een (of tien) uitnodiging. En dan mag je waarschijnlijk alsnog naar de Koningsdagborrel komen om bitterballen te eten. (LP)