'Je moet het zelf van de daken schreeuwen, een ander doet het niet voor je'
Correspondent zijn, kan zwaar zijn. Eenzaam. En soms met tegenslagen. We vroegen Peter Schouten in Argentinië wat zijn geheim is om opgewekt en enthousiast te blijven in ons vak.
Ik ben een immigrant. Niet op de vlucht voor oorlog, natuurgeweld of honger. Hoogstens trek in avontuur. Ik ben vrijwillig beland in een uithoek van de wereld. Op maar liefst een halve dag vliegen van de Nederlandse redactieburelen doe ik een verwoede poging om aan mijn vaderland uit te leggen wat hier in Argentinië gebeurt. Dan ben je – blijkbaar – correspondent. In die hoedanigheid krijg ik uiteenlopende verzoeken. Zo ook nu.
“En dan zie ik jou je beste leven leiden en dan denk ik: hoe blijft Peter zo optimistisch en enthousiast?” Was getekend: de makers van deze waardevolle nieuwsbrief.
Klopt, de zuurtegraad in mijn leven ligt vrij laag. Ik kan buigen op bijna vier decennia aan vreugdevolle levenservaring. Natuurlijk zitten daar ook dieptepunten bij. Toen ik met de keerzijde van het leven werd geconfronteerd - verlies – besefte ik – oh cliché – hoe kort het allemaal kan zijn. Koffers pakken en gaan, was het devies. Snel nog even langs het Algemeen Dagblad. Als ik een verhaal denk te hebben, mag ik het dan pitchen? Dat mocht. Rotterdamse gastvrijheid.
Mijn eerste artikel verscheen 2,5 jaar geleden. Een groentje in het vak ben ik dus eigenlijk nog. Misschien verklaart dat mijn opgetogenheid bij elk verhaal of media-optreden en dito bericht op de sociale media. Je moet het zelf van de daken schreeuwen, een ander doet het niet voor je. Ik kwam hier niet als correspondent, maar heb het mijzelf aangemeten. Ik wilde slagen. Dan is elke publicatie winst en dus een glimlach.
In mijn nieuwe standplaats begon ik als fietsgids. Waar anderen als afwasser starten in de typische immigrantenverhalen, klom ik op een fiets. Slierten Nederlanders die achter mij aan kachelen en luisteren naar verhalen over de historie en actualiteit van dit land. Een verkapte vorm van correspondentschap: een Nederlands publiek dat alles wil weten over jouw land. Niet op papier, maar in het gesproken woord. Want er is toch niets leukers dan over een land te verhalen waar je – om welke reden dan ook – gepassioneerd over bent?
Voor mij als correspondent is de stad mijn kantoor. Dus hoe meer ik onderweg ben, hoe voller het A4’tje met mogelijke verhalen. Hoe creatiever ik word. Hoe groter de kans van slagen dat – inmiddels veel meer – opdrachtgevers geïnteresseerd zijn. Ooit reed een man met mij mee op tour, een paar maanden later was zijn dochter de hoofdpersonage in een artikel over abortus in Argentinië. En zo gaat het best vaak. Wat sinds kort ook de druk van de financiële ketel haalt: onlinediensten draaien voor de krant (leve het tijdsverschil).
Ook leuk: geregeld word ik door Argentijnse tv en radio gebeld of ik kan reflecteren op wat er in Nederland gebeurt. Omgekeerd correspondentschap en het voordeel van beide talen spreken. Een uitdagende afwisseling die mij plezier en voldoening geeft. Ondertussen heeft mijn Argentijnse partner de geneugten van het fixen ontdekt. Achter elke correspondent staat een sterke partner die wél geduld heeft met zijn eigen bevolking. Samen op pad, samen lol.
En wat als ik straks weer honger krijg? Dan kruip ik gewoon in de rol van emigrant.
Peter Schouten (39) woont en werkt in Buenos Aires, Argentinië. Zijn opdrachtgevers zijn onder meer Algemeen Dagblad, SBS6, NPORadio1, Dagblad van het Noorden & Leeuwarder Courant en Spaanstalige Wereld. Twitter @schoutenpeter & Instagram @peterbuenosaires