Een correspondent van vier ton? Schaamteloos
Villamedia onthulde dat de Telegraaf de afzwaaiende hoofdredacteur naar het buitenland stuurt. Met een salaris dat groter is dan dat van alle correspondenten van de krant bij elkaar.
Als je een bevestiging wilde van de waardering van freelancers bij grote mediaorganisaties, dan hoefde je de afgelopen maand niet aan te kloppen bij de Telegraaf. Uit een schokkende reconstructie van Villamedia bleek dat de afzwaaiende hoofdredacteur schijnbaar ‘bedankt’/weggepromoveerd wordt met een post als Amerika-correspondent.
Op zich niet heel vreemd om een bekwame journalist op zo’n drukke en belangrijke standplaats te zetten. Er waren echter twee problemen. 1. De freelancer die al voor de Telegraaf werkte, Jan Postma, was schijnbaar niet van tevoren ingelicht van deze transfer. Een vervelende verrassing.
En 2, de nieuwe correspondent in Washington hoeft schijnbaar niet te freelancen, maar neemt gewoon zijn vaste contract mee. Ingewijden schatten bij Villamedia dat het gaat om 4 ton in totaal: 2,5 ton aan salaris en 1,5 ton aan onkosten en huisvesting.
Dat is nogal een verschil met de buitenlandcorrespondenten die verplicht uit dienst moeten treden bij de Telegraaf, omwille van de kosten. Die ontvangen - na moeizame onderhandelingen - tegenwoordig 45 cent per woord. Die correspondenten - die niet toevallig hoofdredacteur zijn geweest - moeten met dit tarief een stuk harder werken om dit riante salaris van 400.000 euro te verdienen. Dat betekent namelijk bijna een miljoen woorden tikken; ongeveer 1500 stukken van 600 woorden.
Het salaris van de nieuwe Amerika-correspondent ‘kost meer dan de honoraria van alle andere correspondenten bij elkaar’, zegt een bron tegen Villamedia.
Schaamteloos is het. Want dit betekent dat er bij de Telegraaf echt wel ruimte is om hun correspondenten beter te betalen. Mediahuis, de eigenaar van onder andere deze krant en NRC, boekte vorig jaar 1,2 miljard euro omzet en 156 miljoen euro winst. Deze resultaten vielen in 2022 ietwat lager uit vanwege de inflatie, stijgende energiekosten op opgelopen papierkosten.
Maar Mediahuis boekte wél winst. Waarvan die vier ton van de nieuwe Amerika-correspondent ook maar een schijntje is (ze kunnen er 390 vier ton kostende journalisten in het buitenland mee kwijt). De freelancer die hoogstwaarschijnlijk ook met al deze stijgende kosten van het levensonderhoud heeft, wordt vrijwel zeker niet gecompenseerd en moet daarnaast zelf sparen voor de oude dag. Naast de eigen reizen voorschieten, als er al reisvergoedingen geboden worden.
Dat het niet goed gaat met de kranten, dat is gewoon niet waar. Dat is een fabeltje als je een correspondent - over de rug van de zittende - opeens vier ton kan betalen. Dat is een fabeltje als er miljoenen winst behaald worden. Als De Persgroep freelancers uitknijpt, zoals Onderzoekscollectief Spit ontdekte, maar zelf exorbitante feesten in het buitenland geeft voor de adverteerders en hoge piefen vol ‘BN’ers, bubbels en blote benen’ Als een krant als NRC er opeens achterkomt dat het freelancersbudget op is. (hoe kan dit gebeuren?)
De behandeling van freelance correspondenten door De Telegraaf staat echt niet op zichzelf.
Van onze beroepsgroep wordt loyaliteit aan de opdrachtgever geeist (je mag niet werken voor de concurrent), maar vaak worden we - als het uitkomt - opzij geschoven. En dan blijf je als freelancer achter met lege handen: geen pensioen, geen ‘ontslagvergoeding’ en geen inkomsten.
Het is daarom zaak dat we ons blijven inzetten voor betere tarieven, zekerheden en meer respect. Als freelancers zijn we inwisselbaar. Je wilt daarom niet te boek staan als ‘lastig’.
Maar zonder freelancers wordt er ook geen eindredactie gedaan, worden er geen pagina’s meer opgemaakt, is het stil op de radio, blijven hele kranten of tijdschriften leeg. We staan sterker dan we denken, als we ons realiseren dat we niet alleen staan. (HK)
Lees ook:
