'Er is een gat in de Nederlandse kennis over Syrië'
Deze week spreken we met Fernande van Tets over haar boek Vier seizoenen in Damascus en deelt een Libanon-correspondent haar frustraties met oriëntalisme.
Hallo allemaal,
Het conflict in Syrië ‘vierde’ dit voorjaar zijn lugubere tienjarige jubileum. Het is moeilijk voor te stellen hoe tien jaar geleden een golf aan protesten in Noord-Afrika en Zuidwest-Azië de status quo in autoritaire landen veranderde. Hoe de hoop op betere tijden voelbaar was via de schermen van laptops en mobiele apparaten. Hoop die in het geval van Syrië, Jemen, Libië, Bahrein en Egypte al snel (of in het laatste geval na een poosje) veranderde in wanhoop en verdriet.
De wereld kampt nog steeds met de gevolgen van de in de wieg gestorven revoltes van de ‘Arabische Lente’. In het geval van Syrië alleen al zorgde het conflict voor bijna zeven miljoen vluchtelingen en ruim zes miljoen intern ontheemde burgers. Meer dan een half miljoen mensen kwamen om (of worden vermist). En de Syrische burgeroorlog is nog lang niet voorbij, vertelt correspondent Fernande van Tets in ons grote interview deze week.
Voor de journalistiek was het conflict in Syrië in het bijzonder en de revoluties in de regio in het algemeen een game-changer. Lokale en internationale journalisten werden ondubbelzinnig een doelwit in deze burgeroorlogen. En voor freelancers bleek het werk dubbel zo gevaarlijk. Die werden vaker ontvoerd, raakten gewond, kwamen om bij gevchten aan de frontlinie of werden vermoord voor propagandadoeleinden (zo’n 200 bevestigde gevallen van journalisten, het merendeel lokale collega’s). De conflicten in Noord-Afrika en Zuidwest-Azië legden de problematische realiteit bloot van de zzp-correspondent: slecht betaald en zonder institutionele steun, waagden zij hun leven in plekken waar vaste medewerkers van mediaorganisatie niet naartoe mochten.
De dood van lokale journalisten maar ook veteranen zoals Marie Colvin in Homs en Tim Hetherington in (Libië) zorgde voor een verandering in hoe media-organisaties en journalisten omgaan met gevaar. Zo werd Syrië min of meer off limits voor nieuwsorganisaties. Het redde waarschijnlijk heel veel levens van internationale journalisten, maar zien en begrijpen wat er in het land gebeurde werd moeilijker.
Organisaties als de NVJ, de Rory Peck Trust en RISC zetten zich de afgelopen tien jaar steeds meer in voor veiligheid. Dat moet ook, want ons beroep is nog gevaarlijker geworden de afgelopen tien jaar - ook buiten oorlogsgebieden.
Doordat een land als Syrië een no-go werd voor internationale journalisten (zeker na de executie van onder andere James Foley door IS), leunden media grotendeels op de verslagen van activisten en lokale burgerjournalisten. Met alle zorgen over betrouwbaarheid en partijdigheid die daarbij hoorden.
Voor Fernande van Tets was de enige manier om relatief veilig naar haar geliefde Syrië af te reizen een baan bij een hulporganisatie. Ze liep er vrij rond zonder oppasser van de overheid, maar was geen journalist meer. Over die worsteling spreken we met haar deze week. Daarnaast hebben we een bijdrage van een huidige Libanon-correspondent: Farah-Silvana Kanaan over oriëntalisme.
Veel leesplezier en laat ons in de comments weten als jullie nog vragen, wensen of opmerkingen hebben!
Groet
Hans & Laura
1. Het is niet normaal om de situatie in Syrië, normaal te vinden.
Fernande van Tets wilde eigenlijk correspondent in Syrië worden. Ze werkte daar in 2010 al eens voor een lokale krant en werd verliefd op het land. Door de Syrische burgeroorlog verslaat ze vanaf 2011 het nieuws over het land vanuit Beiroet als Libanon-correspondent.
In 2018 krijgt Van Tets de kans om terug te keren naar haar geliefde Syrië. Als medewerker van de Verenigde Naties. Over haar ervaringen schreef zij een boek: Vier seizoenen in Damascus. We interviewden Van Tets over het werk van de VN, als journalist aan de andere kant staan en over de Nederlandse blik naar het conflict.
Wat er voor zou zorgen dat Nederlanders weer aandacht krijgen voor het conflict in Syrië? Heel flauw: als er weer heel veel mensen doodgaan.
Lees: ‘Het is niet normaal om de situatie in Syrië, normaal te vinden’
2. Leer beter omgaan met geld
Als freelance correspondent ben je gewend om iedere cent drie keer om te draaien en hele reisbudgetten bij elkaar te puzzelen van schamele reisvergoedingen van verschillende opdrachtgevers. Dat doe je vast meesterlijk, maar iedereen kan weleens een handje gebruiken bij het omgaan met geld. Of misschien een gouden tip gebruiken om nog meer geld te besparen, voor al die onderbetaalde reizen of die vakanties die je regelmatig doorwerkt.
Geef je op voor deze handige - en gratis - cursus boekhouden voor freelancers van de Rory Peck Trust. Woensdag 2 juni om 18.00 uur Nederlandse tijd.
3. ABC van de buitenlandjournalistiek
In onze 26-delige rubriek over het correspondentenbestaan aandacht voor…
De F van Framing
In deze aflevering van ons ABC van de buitenlandjournalistiek aandacht voor de F van Framing. Een bijdrage van Libanon-correspondent Farah-Silvana Kanaan.
Lees verder: De F van Framing
De Standplaats Verweggistan nieuwsbrief is een uitgave van De Buitenlandredactie en wordt geschreven door Hans Klis (HK) en Laura Postma (LP).
Volg ons op Twitter.
Vragen of commentaar? Reageer op deze post of mail ons op: redactie@debuitenlandredactie.nl
