Follow-up ‘Vrouwen en het correspondentschap’
In onze afgelopen nieuwsbrief opende De Buitenlandredactie de discussie over vrouwen en het correspondentschap met als aftrapper een interview met NOS Duitsland-correspondent Judith van de Hulsbeek
Tot onze grote vreugde leverde dat meerdere reacties uit het werkveld op. Zo reageerde China-correspondent Eefje Rammeloo via Twitter op een verhaal van Judith uit het interview, waarin zij aangaf in het verleden gesolliciteerd te hebben op een baan in Israël, maar dat het feit dat zij een vaste relatie had als potentieel struikelblok werd gezien:
Ga je voor de liefde?
Balkan-correspondent Marjolein Koster reageerde op het interview met een soortgelijke ervaring: “Toen ik een keer op kennismakingsgesprek was bij een Nederlandse redactie om als freelancer in het buitenland voor hen aan de slag te gaan werd mij gevraagd waarom ik die bepaalde regio zo interessant vond. Was het de liefde misschien, had ik daar een relatie? Niet dat die vraag nooit gesteld mag worden, maar op dat moment vond ik het erg ongepast. Ik weet zeker dat ze die vraag niet op die manier aan een mannelijke collega zouden stellen en ik voelde me niet serieus genomen in mijn werk en ambities. Het hele gesprek voelde kleinerend, want durfde ik als jonge vrouw alleen wel daar te werken? Ik had op dat moment niet de ballen er tegenin te gaan en het is op niets uitgelopen bij die opdrachtgever.”
Vannacht even niet
Wat uit deze en ook andere reacties blijkt, is dat bij vrouwen vaker wordt getwijfeld of zij een onregelmatige baan, wat het correspondentschap is, wel aankunnen. En als zij een relatie en/of kinderen hebben, of het dan wel te combineren is. Terwijl deze vraag minder snel aan een man gesteld zal worden. Eefje Rammeloo, op Twitter bijgevallen door Turkije-correspondent Mitra Nazar, stelt dan ook dat dit misverstand door mannen rechtgetrokken moet worden, en niet door vrouwen.
Daarmee wordt namelijk niet ontkend dat het inderdaad soms lastig is om het werk te combineren met een privé- en gezinsleven, maar dat deze uitdaging net zo goed voor mannen geldt en zij daar ook open over moeten zijn. Flexibele kinderopgang, zoals Judith oppert in het interview, is voor zowel mannen als vrouwen een (gedeeltelijke) oplossing. Bovendien, zegt Eefje op Twitter “zouden mannelijke collega’s ook af en toe moeten zeggen: ‘vannacht even niet op de radio want er is een kind/partner/moeder/hond ziek’. Dan hoeven vrouwen niet net te doen alsof ze dat probleem nooit hebben.”
Wij zijn op zoek naar meer reacties en ervaringen van vrouwelijke correspondenten, ook al deze positief zijn! We hopen op deze manier een zo breed mogelijk beeld te krijgen van hoe het werkveld er voor vrouwelijke correspondenten uitziet. Het onderwerp is dus nog verre van gesloten! (LP)