Heeft corona dezelfde impact op de journalistiek als de Syrische burgeroorlog?
De coronacrisis heeft het correspondentschap op zijn kop gezet. Hoe fijn is het op afstand werken met lokale journalisten?
Hallo allemaal,
Welkom bij weer een nieuwe editie van Standplaats Verweggistan! Hoewel de vaccinatiecampagnes overal ter wereld (langzaam) op stoom komen en op sommige plekken het ‘normale leven’ weer een beetje opgepakt wordt, worstelen correspondenten nog steeds met praktische COVID-gerelateerde problemen. Reisrestricties, lockdowns en persoonlijke veiligheidsmaatregelen zorgen ervoor dat het werk nog altijd niet ‘normaal’ is.
“Ik ben een buitenlandredacteur geworden”, klaagt een correspondent in NRC Handelsblad over het vele thuiswerken. “Het is bijna onmogelijk om mijn werk te doen”, zegt een ander. Sommige freelancers zagen het afgelopen anderhalf jaar hun inkomstenbronnen en opdrachten aardig opdrogen. De pandemie zorgde er op deze manier onbedoeld voor dat internationaal minder ogen gericht waren op zorgwekkende ontwikkelingen in landen als bijvoorbeeld Chili, Azerbeidzjan of India.
Om toch ondanks alle reisbeperkingen verhalen te maken, moesten redacties en correspondenten creatief zijn. Dat betekende veel vaker buitenlandredacteurtje spelen of lokale journalisten inhuren om de plaatsvervangende ogen en oren te zijn. Bijvoorbeeld via een platform als Paydesk.
Sommige media luiden nu de noodklok dat de coronacrisis een einde maakt aan het ‘correspondentschap van vroeger’. Daar zijn we het bij De Buitenlandredactie niet mee eens. Dat correspondentschap is allang verleden tijd. Toch ziet het er naar uit dat de pandemie mogelijk eenzelfde effect gaat hebben op de buitenlandjournalistiek als de ‘Arabische Lente’. Voor de freelancers in het bijzonder.
De opstanden en burgeroorlogen in Syrië en Libië brachten de uitbuiting van jonge freelancers en het gebrek aan persoonlijke veiligheid voor deze groep aan het licht. De coronacrisis benadrukt nogmaals hoe belangrijk risicomanagement is voor freelancer, maar ook hun steeds grotere rol in de nieuwsgaring van mediaorganisaties. Die leunen door de pandemie meer dan ooit op deze groep.
Hopelijk vertaalt dat zich ook naar een sterkere positie om te onderhandelen over loon, wat meer respect en waardering voor het (soms ondankbare) werk…
Veel leesplezier met deze overvolle Standplaats Verweggistan!
1. Het correspondentschap 'zoals vroeger' bestaat niet
De coronacrisis maakt het werk van correspondenten moeilijker. Dat ligt niet aan reisbeperkingen, maar aan een structureel (zeker niet onoplosbaar!) probleem van de buitenlandjournalistiek.
Lees: Laten we ophouden met praten over het correspondentschap 'zoals vroeger'
2. Hoe werkt het op afstand inhuren van een lokale journalist?
Covid leert journalisten creatief te zijn. Lex Boon ging met behulp van platform Paydesk op afstand werken met een lokale Indiase journalist. Die moest in New Delhi een belangrijke hoofdpersoon van Boons verhaal zien te strikken. Was het een succes? “Als ik een Nederlandse journalist had ingehuurd was die niet zo ver gekomen.”
Lees: 'En was dat laatste citaat niet te mooi?'
3. Addio bella Italia!
Marc Leijendekker zwaait na dertig jaar af als Italië-redacteur en correspondent bij NRC Handelsblad. Hij neemt, met deze bijzonder muzikale aflevering van NRC Vandaag, afscheid.
4. ABC van de buitenlandjournalistiek
In onze 26-delige rubriek over het correspondentenbestaan aandacht voor… De 'C' van concurrentie.
Of je nu in je eentje een standplaats helemaal voor jezelf hebt, of je uitgekozen plek met tien anderen moet delen, voor de correspondent is er altijd wel sprake van concurrentie. Maar in hoeverre is dat een obstakel?
Lees: hier de C van concurrentie.
De Standplaats Verweggistan nieuwsbrief is een uitgave van De Buitenlandredactie en wordt geschreven door Hans Klis (HK) en Laura Postma (LP).
Volg ons op Twitter.
Vragen of commentaar? Reageer op deze post of mail ons op: redactie@debuitenlandredactie.nl
