Kannibaliseer je hobby’s niet!
Wees zuinig op de dingen die je naast het freelancen geluk brengen, waarschuwt voormalig correspondent Hans Klis. 'Niet alles hoeft werk te zijn'.
Het freelance correspondentschap is vaak gehaast, superdruk en vrijwel zonder routine. Die natuurramp vindt altijd plaats - net - als je (vrije) dag of weekend begint. Die belangrijke persconferentie waar je bij moet zijn, valt uiteraard samen met een deadline van een andere productie. En in verkiezingstijd is er nauwelijks ruimte voor genoeg slaap.
Kortom, je hebt weinig tijd voor jezelf als correspondent. Toch is het heel belangrijk om goed uit te rusten, en niet altijd ‘aan’ te staan. Zeker als je best vaak met menselijke ellende in aanraking komt, zoals we in een eerdere nieuwsbrief beschreven.
Rust is goed, een hobby ook
Rust bevordert de mentale gezondheid, is goed voor de creativiteit, stimuleert productiviteit, zorgt voor een betere gemoedstoestand en versterkt relaties met vrienden, geliefden en familie.
Maar wat ook goed voor je is, zeker als drukke freelancer, is om een hobby te hebben. Iets wat niet gerelateerd is aan dat zzp-winkeltje dat nooit sluit.
“Een hobby betekent tijd voor jezelf’, zegt coach en vrijetijdsexpert Ruud Meulenberg in de Margriet “En dat is belangrijk voor een goede balans in je leven. Er is meer dan alleen werk of zorg voor anderen -en dat stukje vrije tijd kun je in hobby’s vinden. Daarnaast zorgen veel hobby’s ervoor dat je creatieve brein wordt geprikkeld, wat op den duur weer je stresslevel verlaagt. Met sommige hobby’s sla je ook twee vliegen in één klap. Wie graag wandelt maakt tijd voor zichzelf vrij, maar is ook meteen lichamelijk goed bezig.”
Een hobby hebben als freelance correspondent, of uberhaupt als freelancer, is moeilijk. Dat ondervond ik zelf aan den lijven.
Hobby=expertise
Sinds mijn zesde was ik verslingerd aan het lezen en verzamelen van Amerikaanse stripboeken. Totdat ik als freelancer ging schrijven over diezelfde strips - in de tijd dat verfilmingen van superhelden populair werden.
Ik was met zo’n twintig jaar leeservaring en interesse in deze industrie een heuse expert. Zeker in vergelijking met veel van mijn collega’s destijds (die inmiddels met de vele tientallen superheldenfilms van de afgelopen twintig jaar ook experts zijn geworden).
Iedere maand schreef ik, eerst als freelancer in Nederland en later als correspondent in de VS, wel een paar stukken over stripboekenconventies, toenemende diversiteit onder superhelden en de verkoop van filmrechten. Ik interviewde veel schrijvers en tekenaars die ik als tiener bijna verafgoodde.
Dat was zeker geen kommer en kwel, maar gaandeweg verloor ik mijn plezier in het lezen van de nieuwste strips. Ik verzamelde nauwelijks meer. Mijn hobby stierf een stille dood. Eeuwig zonde en ook wrang, want deze stripboeken plaveiden deels de weg naar dat correspondentschap in de VS.
Weg met de ontspanning
Pas na een tijdje begreep ik waarom stripboeken me niet meer trokken. Mijn hobby was werk geworden. Want als freelancer - die altijd om klussen en geld verlegen zat (zeker in dure standplaats New York) - was alles wat ik zag, meemaakte of bedacht de basis geworden van de pitches die ik uitstuurde. En zelfs mijn eigen ontspanning werd hier de dupe van.
Terwijl die ontspanning juist broodnodig was voor die creatieve prikkeling (en schaarse rust) die je als correspondent nodig hebt. Voor goede verhalen; maar ook om de torenhoge maandelijkse huur van je appartement te betalen.
Uiteindelijk besloot ik niet meer te schrijven over de Amerikaanse stripboekenindustrie. Want zelfs de laatste ontwikkelingen bijhouden, was niet meer leuk. Ik had een afkeer gekregen van mijn jarenlange hobby.
Niet alles hoeft werk te zijn
Pas nu, vijf jaar na het einde van mijn correspondentschap in de VS, begin ik weer met plezier oude comics open te slaan. Soms koop ik er een in de stripspeciaalzaak. En weet je, ik vind het weer leuk. Want het is geen werk meer, maar iets wat ik doe als ik er zin in heb. Waar ik plezier aan beleef.
Wat ik dus aan jou, collega-correspondent of starter, wil zeggen is: niet alles wat je doet hoeft werk te zijn. Al is dat soms moeilijk.
Koester je hobby’s. Kannibaliseer ze niet. Een correspondentschap eindigt. De interesse van mediaorganisaties in bepaalde onderwerpen komt en gaat. Maar jouw behoefte aan rust, creativiteit en plezier blijft. Jij bent misschien een freelancer, maar je blijft ook een mens. (HK)