De vraag die Marjolein noemt, heb ik ook vaak gehad. Dat ik uit journalistieke interesse voor mijn regio koos, was blijkbaar niet de eerste gedachte.
Het moederschap combineren met een fulltime correspondentschap, waar je ook nog eens een gezin (deels) van kunt onderhouden, is niet makkelijk. Maar het kan - als je het ervoor over hebt. Ik merkte dat ik mijn man telkens op een voetstuk zette, dat ik het dankzij hem toch maar mooi kon doen. Dat was bullshit natuurlijk, want ik bepaal zelf welke offers ik breng, en welke kansen ik grijp. Als het andersom was geweest, had iedereen het normaal gevonden dat ik hém de ruimte liet.
En ja, ik gebruik het moederschap. Bij interviews met 'gewone' mensen kom je makkelijker binnen als je kunt meepraten over de luiers en de prijs voor melkpoeder. En bij autoriteiten lijk je onschuldig als je met zoete kinderfoto's zwaait.
Hey! Wat een interessante en belangrijke nieuwsbrief. Gelukkig zie ik steeds meer vrouwen in het correspondentschap, maar er is inderdaad nog wel een lange weg te gaan. Als ik vanuit mezelf spreek: toen ik een keer op kennismakingsgesprek was bij een Nederlandse redactie om als freelancer in het buitenland voor hen aan de slag te gaan werd mij gevraagd waarom ik die bepaalde regio zo interessant vond. Was het de liefde misschien, had ik daar een relatie? Niet dat die vraag nooit gesteld mag worden, maar op dat moment vond ik het erg ongepast. Ik weet zeker dat ze die vraag niet op die manier aan een mannelijke collega zouden stellen en ik voelde me niet serieus genomen in mijn werk en ambities. Het hele gesprek voelde kleinerend, want durfde ik als jonge vrouw alleen wel daar te werken? Ik had op dat moment niet de ballen er tegenin te gaan en het is op niets uitgelopen bij die opdrachtgever.
Wat Judith zegt over hoe mannelijke politici in het buitenland je benaderen herken ik ook zeker. Soms 'gebruik' ik het in mijn voordeel. Een kritische vraag verwachten ze misschien niet zo snel van mij. Maar het zou natuurlijk niet zo moeten zijn..
Ik hoop dat we het gesprek hierover meer gaan voeren. Nogmaals, fijn deze nieuwsbrief!
De vraag die Marjolein noemt, heb ik ook vaak gehad. Dat ik uit journalistieke interesse voor mijn regio koos, was blijkbaar niet de eerste gedachte.
Het moederschap combineren met een fulltime correspondentschap, waar je ook nog eens een gezin (deels) van kunt onderhouden, is niet makkelijk. Maar het kan - als je het ervoor over hebt. Ik merkte dat ik mijn man telkens op een voetstuk zette, dat ik het dankzij hem toch maar mooi kon doen. Dat was bullshit natuurlijk, want ik bepaal zelf welke offers ik breng, en welke kansen ik grijp. Als het andersom was geweest, had iedereen het normaal gevonden dat ik hém de ruimte liet.
En ja, ik gebruik het moederschap. Bij interviews met 'gewone' mensen kom je makkelijker binnen als je kunt meepraten over de luiers en de prijs voor melkpoeder. En bij autoriteiten lijk je onschuldig als je met zoete kinderfoto's zwaait.
Hey! Wat een interessante en belangrijke nieuwsbrief. Gelukkig zie ik steeds meer vrouwen in het correspondentschap, maar er is inderdaad nog wel een lange weg te gaan. Als ik vanuit mezelf spreek: toen ik een keer op kennismakingsgesprek was bij een Nederlandse redactie om als freelancer in het buitenland voor hen aan de slag te gaan werd mij gevraagd waarom ik die bepaalde regio zo interessant vond. Was het de liefde misschien, had ik daar een relatie? Niet dat die vraag nooit gesteld mag worden, maar op dat moment vond ik het erg ongepast. Ik weet zeker dat ze die vraag niet op die manier aan een mannelijke collega zouden stellen en ik voelde me niet serieus genomen in mijn werk en ambities. Het hele gesprek voelde kleinerend, want durfde ik als jonge vrouw alleen wel daar te werken? Ik had op dat moment niet de ballen er tegenin te gaan en het is op niets uitgelopen bij die opdrachtgever.
Wat Judith zegt over hoe mannelijke politici in het buitenland je benaderen herken ik ook zeker. Soms 'gebruik' ik het in mijn voordeel. Een kritische vraag verwachten ze misschien niet zo snel van mij. Maar het zou natuurlijk niet zo moeten zijn..
Ik hoop dat we het gesprek hierover meer gaan voeren. Nogmaals, fijn deze nieuwsbrief!